आत्महत्या

जीवनका प्रत्यक मोडहरुमा

उकाली र ओरालीहरुमा

हरेक पटक

हार पछी घाटाको सन्धी गरेर

एउटा खाडल खन्छु,

फेरी पुर्छु,

निरन्तर खाल्डा खनिरहन्छु,

र आफ्नै पानी खाने इनारमा पर्छु ।



कहिले दुनियासँग

कहिले भागवानसँग

जीवनको अर्थ खोज्छु,

कहिले आफैसँग भुत्भुताइरहन्छु,

प्रेम्, बध्यता, कर्तब्य र धर्मका सिधान्तहरुमा

म तर्क बितर्क गरिरहन्छु,

कती कमजोर छ भाग्य

आफ्नै मुटुमा ढुङामुडा गरिरहन्छु |




ईश्वर!

आउ र मलाई बचाउ,

मेरा तुहिएका सपनाहरुमा

मेरा काठयाङग्रीएका बिपनाहरुमा

कुनै कर्मयोगको मलम लगाउ ।



म
प्र|र्थना गरिरहन्छु,

अनिश्चित आशमा

आत्माकै बाटो हिडिरहन्छु,

म अरबौ सेनाहरु ढलिसकेर

युदको मैदानमा बचेको फगत एक्लो

योद्दा हुँ दुर्योधन जस्तै ,

त्यसैले त हार्ने युद्द पनि

अन्तिम सम्म लडिरहन्छु ।



म पापी त हैन,

म सँग पाप छैन,

एउटा पिलन्धरे कवि न हुँ,

म आफ्नै मृत कबिताहरुमा

प्रत्यक दिन बाचिरहन्छु,

ईश्वर! तिमीले दया नगरुन्जेल

म तिम्रै निम्तोमा

एक पछी अनेक आत्महत्या गरिरहन्छु ।



April 21, 2011

Irving, TX

हजुरबासंग

गुनासा नै गुनासाका चाङ्गबाट

एउटा गुनासो झिकेर,
आंखाभरि कल्पनाको स्वर्ग रचेर
आफ्नो स्वर्गे हजुबासंग
एकान्तमा भनें-
हजुरबा
यहां मेरो आंखाले केही पाएन,
मेरो आत्माले केही भेट्ाएन,
म जहां थिए त्यही छु,
म जस्तो थिएं त्यस्तै छु,
एक पाईला अघि बढ्न सकिन,
एक पित्को प्रगति गर्न सकिन
तुच्छ कांडा सम्झेर
दबाइदिने उदेश्यले
जिवनका फजितिहरु कुल्चिदिएको थिएं,
तर उर्जाशिल निर्दोष समय
फूल बनेर बसेको रहेछ,
पाप र पश्चातापले मुटु पोल्यो
तालका छालसिर
मेरो लक्ष्य हराईरह्यो,
कुन्नि के प्रेरणाले
फूल टिप्न खोजें
तर मुटुभरी कांडा बिझ्यो
कांडा त निकाले
बिष छाडेर गएछ,
बिझायो, चर्यायो, पोल्यो
हजुरबा साह्रै गाह्रो भयो ।



हजुरबा
यहां मेरा लागि केहि छैन,
मेरो लागि कोहि छैन,
मेरो मनमा
स्वार्थी चन्द्रमा उदाएन,
मेरो भावनामा
कुनै सूर्य पनि आएन,
झिल्मिलाउने कल्पना
मसंग नियासि्रन्छ,
तिर्मीराउने महत्वकांक्षा
पटक्कै रमाउदैन
मेरो आत्मा
उदासिनता तिर ढल्केको छ,
पराइ आत्मा संग हो या
परमात्मासंग पल्केको छ,
त्यसैले म आफूलाई
आफैसंग राख्न
नपिएको अमृतको
स्वाद चाख्न
विकल्प खोजिरहेछु ।



हजुरबा
तपाइ त
अनगिन्ती ताराहरुमा रमाउनुहुन्छ,
नक्षत्रमण्डलमा शासन गर्नुहुन्छ,
तपाइ र मेरो तुलना छैन
म त दरिद्र छु: माग्ने न हुं
तपाइ र म रगतको नाता थियौं
चाहे त्यसकै मसिले होस,
तपाइ र म भावनामा नजिक थियौं
चाहे त्यसकै कसीले होस,
एउटा बहाना बनाइदिनुहोस-
न पापी चन्द्र न स्वार्थी सूर्य
टिलपिलाउने तारा झारीदिनुहोस
म क्षितिजमा पर्खिरहुला………………

२०५६-३-१७

प्रेमको गीत

मैले एकपल्ट देखेथें

तिम्रो आंखाभरि

सायद

पि्रतिका लािग

छछल्किएका आंसु

बर्षायाम पछिको पानीको एक थोपा

सुनौलो घाममा लोलाएको

कर्कलाको पातमा अडिएझैं

टिलपिल टिलपिल चम्किराखेको ।



तिमीले त मलाई

देखेर पनि याद गरिनौ

म त तिम्रो लागि भएं

एउटा औपन्यासिक पात्र जस्तै

कता बिसर्िएको सपनाझैं

पहाडबाट भत्केको पहरा जस्तै

उखेलिएको बिरुवाको जरा जस्तै

बेरस अनुत्साही र अल्छि ।



म बाटो थिएं

तिमी बटुवा थियौ

म घृणित र तिरस्कृत मन थिए

तिमी सपनादार हृदयको आकर्षण थियौ

मलाई कुल्चिएर तिमी हिडी रह्यौ

तिम्रो आगमनको स्वागत

बाटो छेउका फूलहरुले गरिराखेका थिए

तर धमिलै थिए

तिमीमा अनौठो कान्ति थियो ।



तिमी हिडिराख्यौ

मैले हेरी राखें

मिठो कल्पनामा सुरेली खेल्दै

छट्पटाइ छट्पटाइ

तिम्रो भित्री मनलाई हेरें

अन्जान थियाे पवित्र थियो

मेरो अमूर्त चित्र थियो

आफ्नो मनलाई मैले बुझिन

तिमीलाई सम्हालीदिने

आग्रह पनि गर्न सकिन

केवल एउटा गीत गुन्गुनाएं ।

२०५५-४-११